Kâğıt üzerinde değilse de sahadaki performansıyla Hatayspor, Süper Lig’den aslında çok daha önce düşmüştü. Geçtiğimiz sezon sonunda Özhan Pulat’la gelen o mucizevi ligde kalış, ne yazık ki kulüp için bir ders olmadı. Aynı hatalar tekrarlandı: Yetersiz kadro güçlendirilmedi, yapılan transferler kalite ve mücadele gücü katmadı.
Başa gelecek olursak, en önemlisi ise;
-Sezon başında depremin yaralarının hâlâ taze olması,
-Kulübün ciddi bir ekonomik kriz içinde bulunması,
-Seyircisiz ve evsiz şekilde Mersin’de oynamanın getirdiği dezavantajlara rağmen, ligdeki yerin dondurulması gibi son derece haklı talepler için başvuru yapılmamış olmasıydı.
Bu, Hatayspor’un ligden düşmesinin en büyük nedenidir.
Böylesi ağır şartlarda lige devam etmek, diğer kulüplerle eşit şartlarda mücadele etmek anlamına gelmiyordu. Bu durumu sezon başında öngörememek, kulübün amatörce ve liyakatsiz kişilerce yönetildiğinin açık göstergesidir.
Taraftar yeni bir başlangıç hayal ediyordu; ne yazık ki açılan sayfa daha da karardı. Özhan Pulat’tan Rıza Çalımbay’a, ardından Murat Şahin’e uzanan teknik direktör değişiklikleri çözüm olmadı. Çünkü sorun teknik adamda değil, yetersiz kadro yapısındaydı. Şimdi bu kadronun korunmasından söz ediliyor ama bu yaklaşım, başka bir felaketin habercisi olabilir. Bu kadroyla 1. Lig’de kalmak bile başarı sayılırken, şampiyonluk beklentisi gerçek dışıdır.
Unutulmamalı: Trendyol 1. Lig her ne kadar “alt lig” olarak adlandırılsa da, mücadele seviyesi üst düzeydedir. Amedspor, Sakaryaspor, Iğdırspor gibi kulüpler milyonlar harcayarak rekabete tutunmaya çalışıyor. Ankaragücü gibi köklü bir kulüp, Süper Lig ayarında kadrosuna rağmen 2. Lig’e düştü. Bu lig asla hafife alınacak bir yer değildir.
Hatayspor’un ise ne güçlü bir mali yapısı var, ne de rekabetçi bir kadrosu. Üstelik bir de transfer yasağı kapıda. Mevcut oyunculardan en fazla 5-6’sı yeni sezonda tutulabilir. Bu şartlarda yapılması gereken en doğru hamle, gençlere ve altyapıya yönelmektir. Kalıcı başarı, ancak bu stratejiyle mümkündür.
Ayrıca stat ve tesis sorunu da bir an önce çözüme kavuşturulmalıdır. Takım hâlâ evsiz; her maç deplasman gibi yaşanıyor. Oysa “gözden ırak olan, gönülden de ırak” olur. Hatayspor en kısa sürede evine dönmelidir.
Eğer Murat Şahin görevde kalacaksa, genç futbolculara gerçek anlamda şans vermelidir. Çünkü artık günü değil, geleceği kurtarma zamanıdır.
Öte yandan Hatayspor yönetiminin göreve devam edip etmeyeceği de bir başka belirsizlik. Başkan Hikmet Çinçin’in açıklamaları karamsar bir tablo çiziyor, bu anlaşılır; ancak artık çözüm önerileriyle kamuoyunun karşısına çıkma zamanı. Elbette mevcut durum iç açıcı değil, ama bu takımı yeniden ayağa kaldıracak projelerin varlığını duymak istiyoruz.
Her şeyi HBB Başkanı Mehmet Öntürk’ten beklemek yerine, kulüp yönetiminden de samimi, cesur ve akılcı bir çaba görmek istiyoruz.
Bu şehir çok acı çekti. Hatayspor, bu şehrin kalan son umutlarından biri. Bu umudu yaşatmak için sorumluluk alma ve kararlılıkla adım atma zamanı geldi.
