Hatayspor’un Göztepe karşısında mücadele gücü yüksek olabilir, evet. Ancak futbolda sadece mücadele etmek yetmiyor. Oyun dediğimiz şey; bir sistem, bir disiplin, bir zeka işi. Ve ne yazık ki Hatayspor’da bunların hiçbirine rastlamak mümkün değil.
Sahada ne alan paylaşımı var, ne adam paylaşımı. Geçiş oyunundan bahsetmek hayalcilik olur, pas bağlantıları ise adeta tesadüfe bırakılmış. En can alıcısı da şu: Bu takımın bir kurgusu yok! Tesadüfi işler, sahaya plansız programsız çıkan bir ekip görüntüsü. Ve bu kaotik düzende, sadece kaleci Bekaj’ı ayrı tutmak gerek. Net pozisyonları kurtardı, adeta Göztepe’den puanı söküp aldı. Eğer Hatayspor bu maçtan bir puan çıkardıysa, bunun en büyük mimarı kalecisidir. Buna itiraz edene haksızlık olur.
Fakat bu puan, kimileri için sevindirici olsa da benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Çünkü bu puan, büyük resmi görmemizi engellememeli: Hatayspor uzun süredir düşüşte ve bu düşüş göz göre göre geldi. Aylar öncesinden uyardık, yazdık, söyledik. Takım bağırarak “Ben düşüyorum!” dedi. Sağır sultan duydu da, yönetimler duymadı, teknik heyetleri görmedi.
İki sezon önce Ruben Ribeiro gönderildiğinden beri orta sahada üretim sıfır. Oyun aklını taşıyacak bir isim yok. Olanlar da maalesef kapasite olarak yetersiz. Bu eksikliği transferle gidermek mümkün değil; çünkü ortada bir transfer yasağı var. Peki bu durumda çözüm ne? Elbette alt yapı! Ama Murat Şahin ne yapıyor? Gençleri oynatma sözünü her hafta havada bırakıyor. Bu hafta da öyle oldu. Son saniyelerde yaptığı göstermelik değişiklikler, söylenenle yapılanın yine örtüşmediğini gösterdi.
Kusura bakmasın kimse ama, Göztepe’den alınan bir puan, gençlerin kazanılmasından daha kıymetli değildir. Bugünü kurtarmak adına yarını feda eden bir teknik anlayışla karşı karşıyayız. Aynı kadroda ısrar eden bir teknik direktör, aynı sonuçlara mahkûmdur. Bu oyuncu grubunun yeteneği sınırlı, sorumluluk alma refleksi yok. Üstelik ruh da yok!
Şimdi net konuşalım: Eğer Murat Şahin bu ısrarından vazgeçmezse, Hatayspor önümüzdeki sezon bir alt kümeye daha düşer. Evet, bu kadar net! Çünkü bu takım ne oyun oynuyor, ne gelişiyor. Peki neden gençler denenmiyor? En azından altyapıdan gelen oyuncular yetenek olarak eksik olsalar bile, yürek koyarlar, formaya sadakatle oynarlar. Memleket sevdası, arma sevgisi taşırlar. Bu da sahadaki duruşa yansır.
Hatayspor’un bugün geldiği nokta; değerlerine sırt çevirmesinin acı sonucudur. Ben hep savundum, yine savunuyorum:
Hatayspor’un başarısızlığı, kendi evlatlarına yüz çevirmesinin sonucudur.
Ve unutulmamalı:
Hatayspor, birilerine yol açma, yol bulma takımı değildir!
