Cemil Hoca eski köy güreşlerini şöyle anlatıyor;
Aba güreşi ilimizin bilhassa köylerinde en önemli eğlence ve yapılan spordur dalıdır. Köylerde ve kasabalarda, özel günde ve düğünlerde muhakkak aba güreşi yapılır. Çocukla ayakta durmaya başlayınca büyükler gibi güreş yapmaya çalışırlar. Belli bir yaşa gelincide güreş adını duyunca heyecanlanır ve güreş nerede yapılacaksa oraya koşar.
Köylerde yapılan güreşler için komşu köylere haber salınır ve güreşe davet edilir. Davete gelen köylüler mersah alanına gelmeden davul zurna ile karşılanarak mersah yerine alınır. Gelen konukla “Ağa” denilen kişi tarafından güreşler bitinceye kadar ağırlanır ve bütün ihtiyaçları karşılanır.
Güreşler başlamadan önce, güreşecek olanlar mesaha inerek kaldırmaç yaparlar (Birbirlerini havaya kaldırırlar).Bu herekte güreşçiler için bir ısınma olduğu gibi o gün güreşecek olanları seyircilere tanımış olur. Güreşler önce yeni yetme (Çocuklarla ) başlar. Zaman ilerledikçe sıra usta güreşçilere gelir. Davul zurna mersah havası çalmaya başlayınca güreşlerde heyecan başlar. Güreşecek kişi Abayı giyer ve mersaha çıkarak bir köşede kendisiyle güreştirilecek olan hasmını bekler. Güreşin sonlarında artık heyecan son safhaya gelir.
Sona kalan güreşçi abasını giyerek mersah iner ver kenarda kendisi ile güreşecek hasmını bekler. Eğer kendisine rakip çıkmazsa mersahı almış olur. (Bu günkü uygulamayla Başpehlivan olmuş olur). Köylerde yapılan güreşler sadece sporla kalmayıp aynı zamanda köylüler arasında samimi bir diyaloğun ve yardımlaşmaya da vesile olur.
Son yıllarda yapılan güreşlerde seyircinin büyük bir merakla bekledikleri başpehlivanlık karşılaşmalarında zaman zaman rey verme gibi olumsuzluklar yaşanmakta, buda da seyircinin tepkisine ve güreşlere oklan ilgisini azaltmaktadır.
-Eski güreşlerde yaş ve kilo kategorisi yoktu. 50 Kiloluk bir güreşçi 90- 100 kiloluk güreşçi ile güreşirdi. Kendisini hiçbir zaman ortaya konulan ödül ilgilendirmez. Sadece mertlik, yiğitlik ve köyüne mersahı almak ve köyüne o gururla dönmek ilgilendirir. Mersahı alan güreşçi köyünde büyük bir coşkuyla karşılanır. O günleri yaşayanlar bu gün sadece “nerde o güreşler” diyerek teselli oluyorlar. Bu gün Kilo Kategorilerinin birden fazla olması çocuk ve gelişme çağında bulunan sporcuları ileriye hazırlanmaları bakımından teşvik niteliği taşımaktadır.
Aba güreşi ilimizin bilhassa köylerinde en önemli eğlence ve yapılan spordur dalıdır. Köylerde ve kasabalarda, özel günde ve düğünlerde muhakkak aba güreşi yapılır. Çocukla ayakta durmaya başlayınca büyükler gibi güreş yapmaya çalışırlar. Belli bir yaşa gelincide güreş adını duyunca heyecanlanır ve güreş nerede yapılacaksa oraya koşar.
Köylerde yapılan güreşler için komşu köylere haber salınır ve güreşe davet edilir. Davete gelen köylüler mersah alanına gelmeden davul zurna ile karşılanarak mersah yerine alınır. Gelen konukla “Ağa” denilen kişi tarafından güreşler bitinceye kadar ağırlanır ve bütün ihtiyaçları karşılanır.
Güreşler başlamadan önce, güreşecek olanlar mesaha inerek kaldırmaç yaparlar (Birbirlerini havaya kaldırırlar).Bu herekte güreşçiler için bir ısınma olduğu gibi o gün güreşecek olanları seyircilere tanımış olur. Güreşler önce yeni yetme (Çocuklarla ) başlar. Zaman ilerledikçe sıra usta güreşçilere gelir. Davul zurna mersah havası çalmaya başlayınca güreşlerde heyecan başlar. Güreşecek kişi Abayı giyer ve mersaha çıkarak bir köşede kendisiyle güreştirilecek olan hasmını bekler. Güreşin sonlarında artık heyecan son safhaya gelir.
Sona kalan güreşçi abasını giyerek mersah iner ver kenarda kendisi ile güreşecek hasmını bekler. Eğer kendisine rakip çıkmazsa mersahı almış olur. (Bu günkü uygulamayla Başpehlivan olmuş olur). Köylerde yapılan güreşler sadece sporla kalmayıp aynı zamanda köylüler arasında samimi bir diyaloğun ve yardımlaşmaya da vesile olur.
Son yıllarda yapılan güreşlerde seyircinin büyük bir merakla bekledikleri başpehlivanlık karşılaşmalarında zaman zaman rey verme gibi olumsuzluklar yaşanmakta, buda da seyircinin tepkisine ve güreşlere oklan ilgisini azaltmaktadır.
-Eski güreşlerde yaş ve kilo kategorisi yoktu. 50 Kiloluk bir güreşçi 90- 100 kiloluk güreşçi ile güreşirdi. Kendisini hiçbir zaman ortaya konulan ödül ilgilendirmez. Sadece mertlik, yiğitlik ve köyüne mersahı almak ve köyüne o gururla dönmek ilgilendirir. Mersahı alan güreşçi köyünde büyük bir coşkuyla karşılanır. O günleri yaşayanlar bu gün sadece “nerde o güreşler” diyerek teselli oluyorlar. Bu gün Kilo Kategorilerinin birden fazla olması çocuk ve gelişme çağında bulunan sporcuları ileriye hazırlanmaları bakımından teşvik niteliği taşımaktadır.
