Pişmanlık

Umduklarımızla hayatta karsılastıklarımız ya da
yasadıklarımız her zaman bizi mutlu etmeyebilir.
Beklentilerimizle umduklarımız örtüsmezse de
örselenmeden, yılgınlıga düsmeden dik durusumuzu
devam ettirmeliyiz. Dingin bir hayat sürmenin kosullarını
kendi içimizde ihdas ederek tutunmalıyız, hayata. Pisman
olurum diye yapmadıklarımız, hayatta unutamayacagımız
en büyük pismanlıklarımızdır. Geçmise takılıp,
yasanmıslıkları sorgulamak yarın olacakların hayaliyle
zaman dehlizinde kaybolmak yerine bugünün kıymetini
bilmeli bugünü yasamalıyız. Hayatın içinde adam gibi
olmalı ya da ummanda bir damla. Yasadıklarınla degil,
yasattıklarınla anılırsın. Ve unutma; Ne yasattıysan elbet
bir gün onu yasarsın. Birlikte yasamak zorunda oldugumuz
hayatın sadece münferit bir parçasıyız. Sosyal olgunun bir
parçası olmanın sorumlulugunu tasımalı / tasıyabilmeli
insan. Bireysel egolarımızı kontrol ederek, geleneksel
kültürümüzü ve her türlü ahlaki degerlerimizi
önemsemeliyiz. Umdugumuz gibi olsaydı hayat,
Sandıgımız gibi yasardık. Bulduklarımızla yetinseydik,
kaybettiklerimize aglamazdık.(Tolstoy) Yolunu yitirip,
sasırdıgını düsündügün zaman agaçları düsün. Unutma ki
yapragı gür kökleri zayıf bir agaç ilk rüzgarda devrilir.
Kökleri güçlü ve az yapraklı agaçta can suyu bin bir
güçlükle dolasır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde
gelismelidir. Her daim olayların içinde ve üzerinde
olmalısın, ancak böyle dogru mevsimde çiçekler ve
meyvelerle donanabilirsin.