Bakara Suresi'nin 273. Ayetinin tefsiri:
“Emir ve tesvik olundugumuz infak ve sadakalar Allah yolunda tutulmus, din ugrunda ilme, cihada
kendini vakfetmis, yeryüzünde suraya buraya gidemeyen yani Allah yolunda meşguliyetlerinden dolayı nafakalarını kazanmaya gücü olmayan fakirler içindir. (Hâllerini) bilmeyen –iffetlerini muhafaza için tahammül edip istemeye tenezzül etmediklerinden- onları zengin zanneder. Sen onları nezahetlerinden, simalarından tanırsın. Ýnsanlardan istemezler. Hele, hiç ısrar etmezler.” Bu Ayet-i kerime Ashab-ı Suffe hakkında nazil
olmustur. Ashab-ı Suffe dört yüz kisi kadar vardılar. Medine'de -meskenleri, akrabaları- hiçbir seyleri yoktu. Daima Kur'ân-ı Kerim ögrenirler, Resulullah Efendimizin (s.a.v.) sohbetlerini dinleyerek istifade ederler, bütün vakitlerini, ilim ve ibadete ayırırlar, bir harb olursa giderlerdi. Bunlar, Resulullah'ın (s.a.v.) medresesinin kendilerini Allâhü Teâlâ'nın yoluna vakfetmis talebeleri idiler. Resulullah Efendimiz (s.a.v.) bir gün Ashab-ı
Suffe'nin baslarında durup hallerine bakmıslar, fakirliklerini, çektikleri zahmeti görmüslerdi. Kalplerini ferahlandırmak için buyurdular ki: “Ey Ashab-ı Suffe! Size müjdeler olsun ki her kim su sizin bulundugunuz hal üzere ve bulundugu halden razı olarak bana kavusursa o (ahirette) benim refiklerimden (arkadaslarımdan)dir.”
