Türk milleti yasarken sevemiyor.
Ölünce sevgisini gösteriyor.
Yasarken derisi yüzmeye çalısıyor.
Rahmeti rahmana kavusunca gözyasları
döküyor.
Dün Özal yasarken demedik laf bırakmadık.
Kendisi ve ailesini yerden yere vurduk.
Vefat edince yollara düstük.
Dindar demokrat ve halktan biri diye pankartlar
açtık.
Yasarken bilinmeyen kıymetin vefat edince
kıymeti yoktur.
Yaptıgı her icratı acımasızca elestir. Yerden yere
vur.
Sonra agıtlar yak… Bunun kitapta karsılıgı
yoktur.
Bize bir seyler oldu.
Biz eskiden böyle degildik.
Kusların aç kalmaması için fikir yürütür. Sadaka
taslarımız olurdu.
Yakın zamanda aramızdan ayrılan devlet adamı
ve siyaset üstadı Süleyman Demirel içinde farklı
seyler söylendi.
Demirel’in seveni kadar sevmeyi var.
Dün demedik söz bırakmayanlar bugün yere
göge sıgdıramıyor.
Belki de inancınızdan dolayı Vefat edenin
ardından güzel konusulur.
Biz yinede inancımızın geregini yapalım.
Ýnancımız yasarken Güzellikler tavsiye ediyor.
Bu demek degildir ki yanlısları da öv.
Övgü ve elestiride ifrat tefrite kaçılmamalıdır
Sevdiklerimizi Cennette sevmediklerimizi
cehenneme gönderilmemelidir.
Yapılacak sey sevgiyi hayatımızın merkezi
yapmaktır.
