Var Olmak

İnsanın özü birbirini anlamak, paylaşmak, sevmek, saymak ve işbirliği yapmaktır. Yaşam kırmadan, dökmeden, incitmeden bir ve birlik olup birlikte uzun hayatlar sürmektir. Çocukları dünyaya getirdikten sonra doğaya salmak değil, bir ömür boyu yanında olarak, okutarak ve eğiterek geliştirmektir. Birlikte yaşamak, salt kendi güvenliğimizi sağlamak değil, bunu sağlamak için için başkasına güvenmektir. Şayet, bugün insan olmak yegâne zeki varlık olmak ise, hayata dair gözden kaçırdığımız çok önemli şeyler var demektir. İnsan olmak duymaktır, duyumsamaktır, birbirini anlamaya çalışıp, destek olmaktır. Bu niteliklere sahip olduğumuz için insanız. İnsan olmak tek başına olmaz. Ancak diğerleri ile bütünleşerek anlam kazanır. Zira birey toplumun bir ürünüdür. İnsanlık ise bütün beşeri sistemin bir alt sistemi, bir parçasıdır. Hülasa insan olmak ben olmak, biz olmak, birlik olmaktır. İnsanı var eden duygularıdır; duygularının ve düşüncelerinin şekle dönüşüp, hayata geçmesidir. Duygularımız bizi var eder. Var olmak, haksız olduğunu düşündüğümüz insanları öfkemize kapılarak kırıp döküp, rencide etmek değildir. Sabır ve sükûnet ile yardımcı olmak, doğruyu göstermektir. Ki var olan korkutulan hatalar değil, öğretilen ve öğrenilen doğrular olsun. Var olmak, bir umut, bir ışık, bir aşktır. Kendimiz için hissettiklerimizi diğer gam içinde duyumsamaktır. O zaman var olmak; bir başkası için kendinizi feda etmek ve ya kendinizden ve hayata dair birçok şeyden feragat etmektir. Beklentiler vardır, uygulamasını düşündüğümüz, dayatılan bazen de dayatıldığını fark edemediğimiz beklentiler. Zamanla bu beklentiler şekillenerek sorumluluk verir insana. Var olmak hususunda güçlü olmak ve ekonomik özgürlüklerde büyük etkendir. Günlük yaşam içerisinde saymakla tükenmeyen varyasyonlar. Var olmak şahit olmaktır. Şahitlik, yaratan ve yaratılanın buluştuğu ortak eylemdir. Yaşamak ve var olmak şahit olmaktır. Zira Halık da şahittir, mahlûk da. Allahın şahit olası yetmez mi?