Tahterevallinin bir ucunda yalnız oturan çocuk gibiyim; ayaklarım yere bassa da ben yükselmek istiyorum..
Etrafımdakilere, tanıdıklarıma, yaşananlara ve yaşanmayanlara biraz olsun yukarıdan bakmak istiyorum; çok mu şey istiyorum? Ben gerçekten çocukken karşımda mutlaka bir başka çocuk olurdu, ne kadar da masumdu o zamanlarım.. Tanımadığım bir insan tahterevallide karşıma geçer ve birlikte eğlenirdik; biraz o bakardı her şeye yukarıdan, biraz ben.. Sonra tekrar o, ve işte yine ben..
Tahterevallinin bir ucunda ben otururken karşıma hep başka insanlar gelip oturdular ve her biri giderken bir damla daha döktü gözümden. Gelirken yüzümü gülümsetenler, her gittiklerinde canımı acıtıp devam ettiler yollarına. Neden böyle oldu? Büyüdüğümüz için mi kaybettik o masumiyeti, sadeliği? Küçükken de canım acıyordu, bir şeyler canımı acıtabiliyordu ama annem öpünce geçerdi hep. Şimdiyse kendi yaralarını saramayan bir adamım ben.
İnsanlara,
Şehre,
Yaşananlara ve yaşanmayanlara,
Her şeye…
Etrafımdakilere, tanıdıklarıma, yaşananlara ve yaşanmayanlara biraz olsun yukarıdan bakmak istiyorum; çok mu şey istiyorum? Ben gerçekten çocukken karşımda mutlaka bir başka çocuk olurdu, ne kadar da masumdu o zamanlarım.. Tanımadığım bir insan tahterevallide karşıma geçer ve birlikte eğlenirdik; biraz o bakardı her şeye yukarıdan, biraz ben.. Sonra tekrar o, ve işte yine ben..
Tahterevallinin bir ucunda ben otururken karşıma hep başka insanlar gelip oturdular ve her biri giderken bir damla daha döktü gözümden. Gelirken yüzümü gülümsetenler, her gittiklerinde canımı acıtıp devam ettiler yollarına. Neden böyle oldu? Büyüdüğümüz için mi kaybettik o masumiyeti, sadeliği? Küçükken de canım acıyordu, bir şeyler canımı acıtabiliyordu ama annem öpünce geçerdi hep. Şimdiyse kendi yaralarını saramayan bir adamım ben.
İnsanlara,
Şehre,
Yaşananlara ve yaşanmayanlara,
Her şeye…
