Hayatımız meşakkatli, zor ve sarp yamaçlarla doludur. Doğal engeller, beklenmedik olaylar, çeşitli güçlükler ve bazı insanlar, yaşadığımız sürece bizi ziyadesiyle yorar ve yıpratırlar.
Sabır, erişebileceğimize inandığımız bir hedefe varmak için, usulünce çalışıp çabalamak, geçirilmesi gereken süreyi telaşsız ve sükunetle beklemektir. Baştan çıkartıcı etkilere karşı direnebilmek, zorluk ve sıkıntılara, şikayet etmeden katlanabilmektir. Kısaca sabır, acılara ve zorluklara dayanma gücüdür, manevi bir terbiyedir. Yakınlarımızın can kaybı, mal kaybı, ölüm, hastalık korkusu, savaş, açlık tehlikesi, ticari yatırımların zararı gibi, maddi ve manevi sıkıntılar, acılar insanın olgunlaşması adına birer imtihandır. Sabır, bu imtihandan başarıyla geçmesinin adıdır.
Sabır gücünü elde etmek için birinci adım, sonuca ulaşma inancı ve azmini gösterebilmektir. Çünkü ancak inanarak sabredenler sonuca ulaşır. İkinci adım, çalışmaları usulüne uygun yapabilmektir. Üçüncü adım, her konuda sonuca ulaşmak için, belli bir sürenin geçmesi gerektiğini bilerek, o süreci çalışarak yaşamaktır. “Acele işe şeytan karışır,” atasözünü de hatırlayarak bilirizki telaş, acele ve düşüncesiz davranış, insanı sabır gücünden uzaklaştırır. Dördüncü adım da baştan çıkarıcı etkilere karşı direnebilmektir. Vesvese verenin aşıladığı kuşku, korku, umutsuzluk, çaresizlik, cesaretsizlik gibi yıkıcı etkilere karşı durabilmektir.
Sabır, tembelce beklemek değildir.
Belirttiğim bu prensipleri uygularken, unutulmamalıdır ki sabır, başımıza gelenlere kuru kuruya katlanmak, durgun ve hareketsiz kalarak, pasif bir bekleyiş değildir. Haksız yere mahkumiyete, tecavüze, haysiyet kırıcı saldırılara ve davranışlara katlanmak değildir. Bunlara karşı tiksinti duymak ve kederlenmek, doğrudur ama yeterli değildir. Bunlarla mücadele etmek gerekir. İşte, bu mücadele süresince gösterilecek irade gücü “Sabır”dır. İnsanın kendi iradesiyle üstesinden gelebileceği davranışları karşısında göstereceği durgunluk ve razı olma hali de sabır değil, acizlik ve tembelliktir. Bu kavramları birbirinden ayırmak gerekir.
Sabırsızlık, acele ederek, bir anda, çok şeyi istemektir. Bu da, her hedefe varmak için, belli bir zamanın gerektiğini bilmemektir. O nedenle, sonuca bir an önce varmak isteyenler, aslında yarı yolda kalırlar ve işin sonundaki hayrı göremezler.
Bütün direnmelerde, dayanmalarda, katlanıp sabretmelerde, ortak payda her şeyin Allah’tan geldiği ve hayrımıza olduğu bilincidir. Allah’ın kimseye taşıyamayacağı yükü vermediği gerçeği vardır. Ancak sabrederek, sondaki hayrı görebiliriz.
Dinler tarihine baktığımızda, “Sabır”ın, bütün peygamberlerin ortak özelliği olduğunu görürüz. Her biri, pek çok sıkıntılara uğramış, çeşitli eziyetlere maruz kalmış, yurtlarından çıkarılıp sürülmüş, zindanlara atılmış ama daima sabretmişlerdir. Bu nedenle de İslam dini başta olmak üzere, Hristiyanlık, Musevilik ve Budizm gibi büyük dinlerde, sabır aranan ve istenen bir niteliktir. Her Müslümana düşen görev de, kurtuluşun sabırda olduğunu düşünmek ve sabırlı olmaktır.
Sabır, erişebileceğimize inandığımız bir hedefe varmak için, usulünce çalışıp çabalamak, geçirilmesi gereken süreyi telaşsız ve sükunetle beklemektir. Baştan çıkartıcı etkilere karşı direnebilmek, zorluk ve sıkıntılara, şikayet etmeden katlanabilmektir. Kısaca sabır, acılara ve zorluklara dayanma gücüdür, manevi bir terbiyedir. Yakınlarımızın can kaybı, mal kaybı, ölüm, hastalık korkusu, savaş, açlık tehlikesi, ticari yatırımların zararı gibi, maddi ve manevi sıkıntılar, acılar insanın olgunlaşması adına birer imtihandır. Sabır, bu imtihandan başarıyla geçmesinin adıdır.
Sabır gücünü elde etmek için birinci adım, sonuca ulaşma inancı ve azmini gösterebilmektir. Çünkü ancak inanarak sabredenler sonuca ulaşır. İkinci adım, çalışmaları usulüne uygun yapabilmektir. Üçüncü adım, her konuda sonuca ulaşmak için, belli bir sürenin geçmesi gerektiğini bilerek, o süreci çalışarak yaşamaktır. “Acele işe şeytan karışır,” atasözünü de hatırlayarak bilirizki telaş, acele ve düşüncesiz davranış, insanı sabır gücünden uzaklaştırır. Dördüncü adım da baştan çıkarıcı etkilere karşı direnebilmektir. Vesvese verenin aşıladığı kuşku, korku, umutsuzluk, çaresizlik, cesaretsizlik gibi yıkıcı etkilere karşı durabilmektir.
Sabır, tembelce beklemek değildir.
Belirttiğim bu prensipleri uygularken, unutulmamalıdır ki sabır, başımıza gelenlere kuru kuruya katlanmak, durgun ve hareketsiz kalarak, pasif bir bekleyiş değildir. Haksız yere mahkumiyete, tecavüze, haysiyet kırıcı saldırılara ve davranışlara katlanmak değildir. Bunlara karşı tiksinti duymak ve kederlenmek, doğrudur ama yeterli değildir. Bunlarla mücadele etmek gerekir. İşte, bu mücadele süresince gösterilecek irade gücü “Sabır”dır. İnsanın kendi iradesiyle üstesinden gelebileceği davranışları karşısında göstereceği durgunluk ve razı olma hali de sabır değil, acizlik ve tembelliktir. Bu kavramları birbirinden ayırmak gerekir.
Sabırsızlık, acele ederek, bir anda, çok şeyi istemektir. Bu da, her hedefe varmak için, belli bir zamanın gerektiğini bilmemektir. O nedenle, sonuca bir an önce varmak isteyenler, aslında yarı yolda kalırlar ve işin sonundaki hayrı göremezler.
Bütün direnmelerde, dayanmalarda, katlanıp sabretmelerde, ortak payda her şeyin Allah’tan geldiği ve hayrımıza olduğu bilincidir. Allah’ın kimseye taşıyamayacağı yükü vermediği gerçeği vardır. Ancak sabrederek, sondaki hayrı görebiliriz.
Dinler tarihine baktığımızda, “Sabır”ın, bütün peygamberlerin ortak özelliği olduğunu görürüz. Her biri, pek çok sıkıntılara uğramış, çeşitli eziyetlere maruz kalmış, yurtlarından çıkarılıp sürülmüş, zindanlara atılmış ama daima sabretmişlerdir. Bu nedenle de İslam dini başta olmak üzere, Hristiyanlık, Musevilik ve Budizm gibi büyük dinlerde, sabır aranan ve istenen bir niteliktir. Her Müslümana düşen görev de, kurtuluşun sabırda olduğunu düşünmek ve sabırlı olmaktır.
