ORGAN BAĞIŞI

Organ bağışı, bir kimsenin hayatta iken serbest iradesi ile yaşadığı süre içinde veya tıbben yaşamı sona erdikten sonra organlarının başka hastaların tedavisi için kullanılmasına izin vermesidir. Tanımdan da anlaşılacağı üzere organ bağışı,hem canlı vericiler tarafından organlardan birinin ya da bir parçasının bağışlanmasını hem de ölümden sonraki bir uygulamayı yani kadavradan yapılabilecek organ bağışını kapsamaktadır. Organ bağışının sonucu organ naklidir. Organ bağışı ile organ nakli birbirlerini tamamlamaktadır. Organ bağışına cevaz vermek organ nakline cevaz vermeyi gerektirmektedir. Bu bakımdan organ bağışından bahsedebilmek ancak organ naklinin cevazı halinde mümkün olur. Şayet dinimiz buna cevaz vermiyorsa o takdirde bunun tabii sonucu olarak organ bağışından da bahsetmek mümkün olmayacaktır. Görevini yapamayacak kadar hasta ve bedene zararlı hale gelen bir organın,tedâvi gâyesiyle yaşayan bir kimsenin sağlam ve aynı görevi üstlenecek bir organı iledeğiştirilebilmesi ancak organ veren kimsenin sağlığının bozulmasına neden olmayacak veya kendi hayatını riske sokmayacak durumlarda çift organlarından birinin veya pankreas gibi tek organdan bir parçanın alınması ile mümkün olur. Kalpvb. gibi vücutta tek olan ve hayat için kesin olarak gerekli olan, bağışlandığında kişinin ölümüne neden olabilecek hayati organların nakli söz konusu olamaz. Zira böyle bir organı bağışlamak kişinin kendi ölümüne neden olacak ve bu durumda o kimse kendi eliyle kendisini öldürmüş olacaktır. Halbuki kişinin kendisini öldürmesi veya başkasının kendisini öldürmesine izin vermesi caiz değildir. Nitekim Kur’an’da meâlen “ ….Kendinizi öldürmeyin…..”1 ifadesi ile hayat hakkının korunmasına çok güçlü bir vurgu yapılmaktadır. Bir başka ayette de meâlen : “Haklı bir sebep olmadıkça, Allah'ın öldürülmesini haram kıldığı canı öldürmeyin…..” 2 buyrularak bedenin Allah’ın insanoğluna verdiği en büyük emanet olduğu bildirilmektedir. Bu emanetin, ruh bedenden ayrılıncaya kadar korunması gerekir