Hayat

Hayat tek başına yürünecek bir yol değildir. Başlangıçtan hayatın nihayetine kadar, güvendiğimiz insanların desteğine her daim ihtiyaç hissederiz. Sevdikleri ve güvendikleri ile birlikte olmak, insana kendini güvende hissetme duygusu ve huzur verir. Yaşanmışlıkların yorgunluklarında, huzurlu ve dingin bir nefes alabilmek için es verdiğimiz anlarda, omuzuna başımızı dayayarak soluklanacağımız müşfik insanların varlığına ihtiyaç hissettiğimiz anlar azımsanmayacak kadar çok hayatımızda. Bu gibi insanların varlığı bir sonraki adımda güç ve motivasyon ile özgüven sağlaması açısından, yaşamsal ivmelenmede katalizör olacaktır. Yaşantımızın bazı zamanlarında, hayatımızın birebir içinde olan insanlardan yeterli destek göremediğimizde sükutu hayale uğrayabilir, serzenişte bulunuruz. Bizim için doğru olan, başkası için doğru olmayabilir. Buna rağmen yanımızda diğerkamlık gösterecek birinin olduğu bilmek, hissetmek, yeise düşmeden yolumuza devam etmeyi kolaylaştıracaktır. Şartlar ne olursa olsun, yaşam sevgi ve güven sarmalı üzerine inşa edilmiştir. Yol uzun olunca, hayallerde çok olur. Kurduğun hayaller, yoluna aydınlatır, yönünü bulmanda güç katar. İnsan, bu uzun yolda kimi zaman destekleyen ve onaylayan, kimi zaman yapıcı eleştirileriyle motivasyonumuza destek veren bir yaren ister. Gerçek dost/arkadaş, elini tutan, seni anlaya bilen ve kalbine dokunan dokunabilendir. Bu etkileşim karşılıklı olduğu zaman vücut bulur, bir anlam ifade eder. Bizde, birlikte olduğumuz, birlikte yürüdüğümüz insanlara bu desteği kayıtsız şartsız verebilmeliyiz.