Fedakarlık

İnsanın sahip olduğu, değer verdiği şeyleri seve seve feda etmesi, göze aldığınız değerli şey ile bulunduğunuz nokta arasındaki karşılaşabileceğiniz her türlü zorluğa göğüs gererek davası uğruna sebat edip bedel ödemektir, kendi menfaatlerinden vazgeçmek vazgeçebilmektir, fedakarlık. Allah rızası için inandığı değerler uğruna, insanlık adına kendi menfaatlerinden vazgeçmesidir. “Sevdiğiniz şeylerden infak edinceye kadar asla iyiliğe eremezsiniz. Her ne infak ederseniz, şüphesiz Allah onu bilir. (Ali-imran 92)” İnsanı insandan ayıran özelliklerden biride fedakarlıktır. Anne evladı için, asker vatanı için gecelerini uykusuz geçirir. Anne- babanın kalbi bir güvercin kalbi gibi evladı üzerine titrer, yüreği ağzında hep evladı adına fedakarlık yapar. Evlat, muhabbetin ve sevginin şahikasıdır. Her insan, bir diğeri için türlü türlü fedakarlığı göze alır. Kah kendi adına kah başkası namına. Yaşamın bizatihi kendisi fedakarlık değil mi? Bir şeyler vardır içimizde şekillenmemiş, betimlenemeyen, adını koyamadığımız, terennüm edip dışa vuramadığımız. Buldum dediğinde elimizden kayıp yitip giden, tam kavuştum dediğinde yüreğinin atışlarını boğazında hissettiğinde serap olup kaybolan, kalabalıklarda yalnızlaştığın, içindeki seni terk edip başkalaştığın anda; korkma! Niyetin iyiyse, sen gittiğin yere sevgini, ışığını ve bereketini beraberinde götürürsün. Her başarı bir fedakarlık gerektirir. Başarılı olan kişi, başarısız olanların en son yaptığı şeyi büyük bir cesaretle, azimle, tutkuyla ve uğruna birçok şeyden vazgeçeceği büyük bir inançla her zaman en baştan yapan kişidir.