DUA

Dua, lügatte çagırmak demektir. Sonra dua,

küçükten büyüge, asagıdan yukarıya karsı yapılan

niyaz ve temenni manasına kullanılmıstır.

Dua, aciz olan kulun her seye kadir olan Allahü

Teala’dan ihtiyaç ve arzusunu, fiili, sözü ve hâli

ile yalvararak, ihlas ve ciddiyetle istemesidir.

Dua, Allahü Teala’dan af, magfiret, lütuf ve

yardım istemektir ve Allahü Teala’ya imanın en

büyük ve en güzel delillerindendir.

Dua ile Allah’ın kulu oldugumuzu ve ona karsı

ihtiyacımızı göstermis oluruz.

Dua, kulun Rabbi’nden yardım istemesi ve onun

merhametine müracaat etmesidir.

Dua, kulun Cenab-ı Hakk’ın varlıgını, azametini,

her seye kadir oldugunu; kendisinin de aciz ve

Rabbi’ne muhtaç oldugunu itiraf etmesidir.

Dua, birçok belâyı kaldırır ve düsmanların

serrinden kurtarır.

Dua bir ibadettir. Kur’ân-ı Kerim’de dua lafzı çok

kere ibadet manasında kullanılmıstır. Mü’min

suresi, 60. Ayet-i kerimede (mealen): “Hâlbuki

Rabbiniz buyurdu: Bana dua edin, yalvarın ki size

karsılık vereyim. Çünkü benim ibadetimden

kibirlenenler yarın hor hakir olarak cehenneme

gireceklerdir.” buyurulmustur.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de “Dua ibadettir.”

buyurmustur.