Depremle ilgili temel kavramlara hakim olunması ve bu konuda toplumsal bilincin artırılması amacıyla vatandaşlara yönelik deprem terimleri sözlüğü hazırlandı.
Gazi Üniversitesi Afet Yönetim ve Deprem Mühendisliği Uygulama ve Araştırma Merkezi Prof. Dr. Samet Arslan, yaptığı açıklamada deprem hakkında basitleştirilmiş ifadelerin tanımlanması gerektiğini söyledi. Prof. Dr. Arslan, Türkiye'nin bir deprem ülkesi olduğunu ve bu nedenle herkesin bununla yaşamayı öğrenmesi gerektiğini, bu konudaki bilinçlendirme çalışmalarının da hayati önem taşıdığını belirtti. Daha önce, Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığınca çok kapsamlı bir çalışma gerçekleştirilerek afetlere ve depremlere yönelik bir sözlük hazırlandığını ifade eden Prof. Dr. Samet Arslan, kendisinin ise depremle ilgili vatandaşların bilmesi gereken temel terimleri içeren daha anlaşılır bir kısa sözlük oluşturduğunu aktardı.
DEPREM, BÜYÜK DEPREM, DEPREM RİSKİ
Prof. Dr. Arslan'ın hazırladığı sözlükte, "Deprem" genellikle fay düzlemi üzerindeki ani kayma, volkanik aktivite veya yer içi gerilim değişimleri sonucu oluşan yer sarsıntısı olarak tanımlandı.
"Büyük deprem", büyüklüğü 7,5 ve üzeri olan depremler olarak nitelendirildi. Depremlerle ilişkili fiziksel olayların (sarsıntı, fay kırığı, heyelan, tsunami vb.) insan yaşamı üzerindeki potansiyel zararlı etkilerine "Deprem tehlikesi" dendiği belirtildi. "Deprem riskinin" ise deprem tehlikesinin gerçekleşmesi durumunda beklenen can kaybı, yaralanma veya yapı hasarını gösterdiği kaydedildi.
ÖNCÜ DEPREMLER, ARTÇI ŞOK, BÜYÜKLÜK
Sözlükte şu terimler yer aldı: Vatandaşlar için hazırlanan öncü depremler: Ana şoktan önce meydana gelen görece küçük sarsıntılardır. Ana şok: Deprem dizisinin en büyük ve ana sarsıntısıdır. Artçı şoklar: Ana şoktan sonra meydana gelen görece küçük sarsıntılardır. Büyüklük (Magnitude): Bir depremin büyüklüğünü nicel olarak tanımlar. Ölçülen maksimum yer hareketine göre belirlenir.
EPİSANTR, AKTİF FAY, ANA KAYA
Episantr: Depremin odak noktasının (hiposantr) yüzeydeki dik izdüşümüdür. Aktif fay: İnsan yaşam süresi açısından yeniden hareket etmesi muhtemel olan faydır. Genellikle son 10 bin yılda hareket etmiş faylar aktif kabul edilir; bazı durumlarda bu süre 500 bin yıla kadar çıkabilir. Ana kaya: Yüzeydeki daha yumuşak toprak veya tortul kayaçların altında bulunan sert ve sağlam kayaçtır.
Gövde Dalgası: Yerin içinden yayılan sismik dalgalardır. (Örnek: P dalgası, S dalgası). Yüzey dalgalarından farklıdır. P Dalgası: Yayılma yönünde ilerleyen sıkışma-genleşme (longitudinal) tipi bir gövde dalgasıdır. S Dalgası: Yayılma yönüne dik doğrultuda makaslama hareketi yapan sismik gövde dalgasıdır.
YÜZEY, LOVE VE RAYLEİGH DALGASI
Yüzey Dalgası: Yer kabuğunun yüzeyinde yayılan sismik dalgalar. Love Dalgası: Yatay doğrultuda, dalga yayılma yönüne dik hareket eden yüzey sismik dalgası. Rayleigh Dalgası: Serbest yüzeyde eliptik hareket yaratan sismik yüzey dalgasıdır. Kabuk: Yerin en dış katmanıdır. Kalınlığı 10-65 kilometre arasındadır. Depremler, kabuğun kırılgan olan üst kısmında oluşur. Fay: Kaya kütleleri arasında önemli yer değiştirmeye neden olan kırık. Doğrultu atımlı fay: Yatay kaymalar. Sağ yanal ya da sol yanal olabilir. Eğim atımlı fay: Dikey kaymalar. Üst blok aşağı kayarsa normal, yukarı kayarsa ters (bindirme) fay denir. Eğik atımlı fay: Hem yatay hem dikey hareket içerir. Kilitli Fay : Sürtünme kuvveti, kayma geriliminden büyük olduğu için hareket etmeyen fay. Bu faylar büyük depremler sırasında enerji boşaltabilir.
ŞİDDET, SIVILAŞMA, LİTOSFER
Şiddet: Depremin insanlar, yapılar ve yüzeydeki etkilerine göre tanımlanan göreli bir büyüklüktür.
Sıvılaşma: Suya doygun tortul zeminin, deprem sarsıntısı etkisiyle geçici olarak mukavemetini yitirerek sıvı gibi davranması. Litosfer: Yerkabuğu ve üst manto dahil olmak üzere Dünya'nın dış katmanıdır; yaklaşık 100 kilometre kalınlıktadır.
Haber Merkezi
ABDULVAHİT GÜRASLAN
