Değerlerimiz 1

“Ne varsa eskilerde var.’’ sözüne hep inanmışımdır ve bu söz gün geçtikçe daha da değerli oluyor sanki. Eskiden bizim zamanımızda, diye başlarız söze ve o söz saatlerce devam eder yüzdeki tebessümle. Şimdi öyle mi? Şimdiki zamanın anlatacak bu değerde anıları bile olmadığının kanaatindeyim artık. Ne güzel insanlar vardı eskiden, seni dinlerken gözünün içine bakan yaşlı insanlar, öğüt verirlerdi bize ve o öğütler zamanla anladık ki yol pusulasıydı bize verilen. Zamanı gelmeden anlayamazdık, şimdiki aklımızla o zamanki yaşımız lazım bize. Hepimizin “haklıymış meğer nerden bildi’’dediğimiz mutlaka vardır. Eskiden her şey çok güzeldi, çocukluğumuzu huzur ve sevinç kaplamıştı, nineler çember çevirir dedeler masal anlatırdı bize, su muslukttan içilirdi, bebek oyuncaklar bezden silah oyuncaklar tahtadan yapılırdı. Hiç kızmazlardı bağırmazlardı sanki ölüm bile uzaktı onlardan… Geceler ayaz sokaklar karanlık yıldızlar parlaktı… Eskiden ‘yürekten sevme’ diye bir şey vardı, çıkarsız, beklentisiz, sadece seni sen olduğun için seven güzel, aklı başında insanlar vardı. Eskiden, sabahları uyanınca umut kokardı gün, neşe pencereden hemen girer, güneşe gülümseyerek uyanırdık, saatin bile var olduğunu unutuyorduk zaman zaman, her şeyde bir sıcaklık bir yürek samimiyeti vardı, yağmurun kokusu bile başkaydı, kaçmazdık biz ondan, böyle süslü şemsiyelerimizde yoktu, aslında hiç de ihtiyaç yoktu. Bir sığınak aramazdık biz çünkü…