Sosyal çevremizde, ailemizde, iş ortamında, birlikte yaşamayı kolaylaştıran, insani ve islami değerlerimizi ön plana çıkaran, hülasa İnsanları insan yapan, sevdiren, mutlu kılan meziyetlerden biri şüphesiz cömertliktir. Bu meziyetleri şiar edinenler bulundukları her ortamda sevilen, sayılan ve aranan bahtiyar kişilerdir. Cömert kelime itibarıyla: Para ve malını esirgemeden veren, eli açık, selek, ahi, bonkör, iyilikseverlik anlamına gelmektedir. Cömertlik elindekini hiçbir karşılık beklemeden paylaşabilmektir. Paylaşabilmek güzel hasletlerden biridir. Cömert olmak için pahalı ve değerli şeyleri paylaşmak gerekmez. Bazen bir tebessümün, bir simidin, bir lokmanın paylaşımı tarifi kabil olmayan mutluluk verir insana. Paylaşma duygusu yüksek kişiler almayı bildikleri gibi vermekten de derin haz alırlar. Tutsaklık, bedenin bir hapiste tutsaklığı değil, insanın bedene tutsaklığıdır. Arzuların, isteklerin geçici ve sınırlı tatminlere tutsaklığıdır. Halbuki paylaşmak bedenin ve düşüncelerin özgürlüğüdür. Paylaştığın insanların mutluluğunun coşkusunu yüreğinde hissetmektir.
Cömertlik sadece maddi ihtiyaçları karşılamakla değil, manevi anlamda da ihtiyaçların karşılanmasıdır. İnsan yaşamında maddi değerlerin dolduramadığı boşlukları, manevi anlamla paylaşımlarla bertaraf ettiği ve hayat bulduğu yadsınamaz. İnsanlar yalnız paraya, mala ve armağanlara ihtiyaç duymazlar. Bir gülümseyişe, bir içtenliğe, biraz konuşmaya, birlikte geçirilecek bir iki saate, biraz hasbihale, bir merhabaya da ihtiyaç duyarlar. Bir kol mesafesinde olan sevdiklerine, elini uzattığında dokunabileceği insanlarla gönül mesafesi ulaşılmaz olanlar, manevi ulaşılmazlıkları yakın edebilmektir. Onlara dokunabilmektir. Bazen yaşamın içinde sorunlarıyla baş edemeyen birine el uzatmak, bazen kimsesiz bir yaşlının sohbetine ortak olmak, bazen yetim bir çocuğun başını okşamak, bazen de hiçbir çıkar gözetmeksizin arkadaşının derdiyle diğergam olmaktır. Diğergamlık, karşılık beklemeyen ve kendi varlığıyla iktifa edebilen ulvi bir duygudur. Onda zaaftan eser yoktur. Gerçek cömertler, insanlara yakın olup, onlara sevgilerini, ilgilerini, şefkatlerini verebilen, gönüllerini açabilen insanlardır.
Cömertlik sadece maddi ihtiyaçları karşılamakla değil, manevi anlamda da ihtiyaçların karşılanmasıdır. İnsan yaşamında maddi değerlerin dolduramadığı boşlukları, manevi anlamla paylaşımlarla bertaraf ettiği ve hayat bulduğu yadsınamaz. İnsanlar yalnız paraya, mala ve armağanlara ihtiyaç duymazlar. Bir gülümseyişe, bir içtenliğe, biraz konuşmaya, birlikte geçirilecek bir iki saate, biraz hasbihale, bir merhabaya da ihtiyaç duyarlar. Bir kol mesafesinde olan sevdiklerine, elini uzattığında dokunabileceği insanlarla gönül mesafesi ulaşılmaz olanlar, manevi ulaşılmazlıkları yakın edebilmektir. Onlara dokunabilmektir. Bazen yaşamın içinde sorunlarıyla baş edemeyen birine el uzatmak, bazen kimsesiz bir yaşlının sohbetine ortak olmak, bazen yetim bir çocuğun başını okşamak, bazen de hiçbir çıkar gözetmeksizin arkadaşının derdiyle diğergam olmaktır. Diğergamlık, karşılık beklemeyen ve kendi varlığıyla iktifa edebilen ulvi bir duygudur. Onda zaaftan eser yoktur. Gerçek cömertler, insanlara yakın olup, onlara sevgilerini, ilgilerini, şefkatlerini verebilen, gönüllerini açabilen insanlardır.
