Babalar

Dünyanın en fedakâr insanları babalardır. En son duysalar da… Sevgilerini sulandırmasalar da… Gönlünden geçen sevgi coskusunu... Volkan gibi patlatmayıp, Nisan yagmuru gibi aheste aheste yagdırsa da Babalar sevgi ve sefkat kaynagıdır. Dünyada suların membagı kurusa da Babalardaki evlat sevgisi azalmaz. Evladın yası ne olursa olsun. Babanın gözünde evlat çocuktur. Kol kanat germek ister. Yemez yedirir, giymez giydirir. Her seyi paylasmaktan haz aldıgı Vermekten mutlu, istemekten huzursuz oldugu Evlattır… Evlat, babayı ancak baba olunca anlar. Babanın her söyledigi ok gibi batar. Çünkü baba yalan söylemez. Görür evladın üç adım ilerisindeki çukurları, Hisseder kötü niyetlilerin pis emellerini, Kalbi evladı için çarpar. Kalbinden ve ruhundan konusur. Evladına gelecek her belanın koruyucu melegi olmayı arzular.